Saturday, July 2, 2011

nukilan untuk Ammar Zafran Hakimi...

Salam....

Ammar Zafran Hakimi....
Oh sayang mummy....ari nih ngan semalam, mummy sangat terukkan? ni semua start semalam masa ammar buat pangai bila jiran datang umah. mummy marah sangat2...sebab mummy tak ajar anak mummy buat pangai macam tu. mummy ajar...kene hormat orang tua, kena ada adab. Oh sayang...mummy rotan kamu sebab mummy sayang kamu. mummy tak mahu anak mummy jadik anak yang tidak hormat orang tua. ammar kena faham....

oh ammar ku sayang...
malam nih...mungkin Allah bukakkan ati mummy...bukakan fikiran mummy. mummy dah abaikan kamu sayang. dari perasaan...dari emosi. mummy tulis nih, sambil menangis...sedey. sebab mummy terleka...dan menghukum kamu tanpa mummy berpikir. ammar hanya minta perhatian dari mummy.... maafkan mummy sayang...mummy terlepas pandang kamu untuk kesekian kali.

malam nih...bagai terngiang2 kat telinga mummy...ammar minta mummy temankan ammar layan kartun pagi tadi. sungguh..pagi tadi, mummy sibuk layan adik yang xmo tinggal2kan tu. mummy cakap...ammar kan dah besar, mesti dah pandai tengok kartun sendiri. Ya Allah....malam nih, bila ammar dah tido...mummy rasa mummy kejam sangat. ammar mesti rindu saat2 mummy layan kartun sama2 ammar..kita gelak sama2...pastu buat suara kartun tu sama2..nyanyi sama2... hmmm..mummy sedey la ammar.

ammarku sayang..malam nih, baru mummy tersedar....ari2..setiap masa, ammar tanya...mummy sayang ammar ke? mummy jawab..mummy sayanglah ammar...tanpa mummy pikir..mungkin..mungkinnn..jauh dalam ati kecil kamu, mummy dah x sayangkan kamu. mummy asik dengan adik. main2 dengan adik.. dan saat ini, mummy tersedar pandangan kamu yang merenung mummy masa bergurau2 dengan adik siang tadi. pandangan kosong...yang mummy pun x bleh nak tafsir.

Oh sayang mummy....mana mungkin mummy x sayang ammar. ammar lah peneman setia mummy selama 3 tahun di jerman. mummy nangis waktu mummy tertekan..kamu lap airmata mummy. mummy layan game kat tenet..kamu jadik peneman setia. kamu teman mummy ke mana saja mummy pegi. kamu jadik kawan mummy walaupun kamu x paham sebutir apa yang mummy katakan di saat mummy kesedihan. setiap saat...setiap nafas...di sana, kita x penah berenggang melainkan ammar ke sekolah.

Oh sayang...maafkan mummy sebab terlepas pandang kamu. kamu anak yang baik. abang yang baik. mummy sangat bertuah punya anak seperti kamu. kamu pandai jaga adik..main dengan adik. kamu anak yang rajin...bertuah mummy.

Esok, mummy cuba untuk luangkan masa menonton kartun kegemaran ammar ye... kalo esok petang x hujan, kita ke taman depan ye...kalo ujan, kita conteng lantai dapur ye....

ingat...mummy marah2 ammar sebab mummy sayang ammar. mummy marah2 ammar sebab mummy nak ammar jadik orang yang berguna...anak yang soleh...nanti Allah sayang ammar...

2 comments:

Rozita said...

betul yanti.... aku kadang2 tak sampai hati bila tengok shah marah hakimi...

sebab aku takut sangat dia cemburu dengan adik dia...

aku rasa apa ko rasa tapi kita kadang2 lupa anak yg sulung tu pun sama masih budak yang tak faham apa2 kan...?

KesahKu said...

itu la ita...
sedey sangat malam tu tau.

kadang2 bila aku layan zafri..
ati aku mesti cakap..
ammar dah penah dapat layanan macam tu..
tapi..
aku lalai..
abaikan dia..